
خانه ای که برق تولید می کند
خانهای که برق تولید میکند: ادغام پنلهای خورشیدی در تأسیسات مدرن

مقدمه
تولید برق در ساختمان ها: ادغام پنلهای خورشیدی در تأسیسات مدرن، بخش ساختمان یکی از بزرگترین مصرفکنندگان انرژی در جهان است. بهعنوان مثال، در ایران حدود ۴۰٪ از کل انرژی مصرفی کشور در بخش ساختمان استفاده میشود. این امر نشان میدهد که بهینهسازی مصرف انرژی ساختمانها تا چه حد میتواند در صرفهجویی انرژی و کاهش هزینهها موثر باشد. یکی از رویکردهای نوین برای دستیابی به این هدف، ادغام انرژیهای تجدیدپذیر در تأسیسات ساختمانهای مدرن است.
با بهرهگیری از منابع پاک مانند خورشید، باد، زمینگرمایی و هیدروژن، ساختمانها میتوانند بخشی قابل توجه از انرژی مورد نیاز خود را بهصورت مستقل و پایدار تأمین کنند.
در این مقاله به بررسی جامع روشهای استفاده از این منابع در ساختمانها میپردازیم و فناوریهای نوینی چون پنلهای خورشیدی یکپارچه در نما (BIPV)، سیستمهای مدیریت هوشمند انرژی و راهکارهای ذخیرهسازی برق را برای افزایش بهرهوری معرفی میکنیم.
همچنین مزایا و چالشهای پیادهسازی این فناوریها را مرور کرده و به نمونههای موفق اجرای آنها در پروژههای واقعی اشاره خواهیم کرد.
انرژی خورشیدی در ساختمانها (BIPV)
انرژی خورشیدی متداولترین منبع انرژی پاک مورد استفاده در ساختمانها است. پنلهای خورشیدی فتوولتاییک را میتوان روی بام ساختمانها یا بهصورت جداگانه نصب کرد تا برق تولید کنند. اما رویکرد مدرنتر، استفاده از فناوری ساختمان یکپارچه فوتوولتاییک (BIPV) است. در این روش، پنلهای خورشیدی بهعنوان بخشی از سازه ساختمان و نمای آن بهکار میروند. برای مثال، میتوان پنلهای خورشیدی را به جای شیشه یا مصالح نما در نمای ساختمانها نصب کرد.

این کار دو مزیت عمده دارد:
نخست اینکه پنلها علاوه بر تولید برق، نقش اجزای ساختمانی (مانند نما یا سقف) را هم ایفا میکنند و هزینه مصالح سنتی را کاهش میدهند؛ دوم اینکه ظاهر ساختمان زیبا و مدرن به نظر میرسد.
BIPV یکی از اقتصادیترین راهها برای تأمین بخشی از نیاز انرژی ساختمانهاست، چرا که پنلهای یکپارچه با ساختمان میتوانند مستقیماً بخشی از مصرف برق را پوشش دهند و هزینه انرژی را کاهش دهند. همچنین تلفیق سلولهای خورشیدی با معماری ساختمان باعث بهبود بهرهوری انرژی و خلق طرحهای جذاب معماری میشود.
بسیاری از ساختمانهای پیشرفته شهری اکنون از پنلهای خورشیدی یکپارچه در نما یا سقف بهره میبرند تا از نور خورشید حداکثر استفاده را داشته باشند.
بهعلاوه، آبگرمکنهای خورشیدی نیز میتوانند برای تأمین آب گرم مصرفی ساختمان بهکار گرفته شوند که به کاهش مصرف گاز یا برق برای گرمایش آب کمک میکند.
انرژی بادی در ساختمانها
انرژی باد نیز میتواند در مقیاس کوچکتر برای ساختمانها مورد استفاده قرار گیرد. هرچند نصب توربینهای بادی بزرگ عموماً در مزارع بادی یا مناطق بادخیز انجام میشود، اما در برخی ساختمانهای مدرن، توربینهای بادی کوچک بر روی پشتبام یا در طراحی بنا گنجانده شدهاند. نمونه مشهور جهانی در این زمینه، مرکز تجارت جهانی بحرین است که سه توربین بادی بزرگ را در بین دو برج خود نصب کرده است. این توربینها در مجموع ظرفیتی حدود ۶۷۵ کیلووات داشته و تقریباً ۱۰ تا ۱۵٪ برق مورد نیاز آن ساختمان را تأمین میکنند.

این رویکرد نشان میدهد که حتی در ساختمانهای بلندمرتبه نیز میتوان با طراحی مهندسی مناسب، از انرژی باد بهره گرفت. برای ساختمانهای معمولی، توربینهای بادی عمودی کوچک (VAWT) که روی پشتبام نصب میشوند یا توربینهای افقی کوچک در حیاط و اطراف ساختمان، میتوانند مقداری برق تولید کنند. این برق تولیدی در باتریها ذخیره شده یا مستقیماً مصرف میشود. البته راندمان توربین بادی به میزان وزش باد منطقه وابسته است؛ بنابراین قبل از نصب، باید مطالعاتی درباره پتانسیل باد در محل ساختمان انجام شود. با این حال، انرژی بادی به عنوان یک منبع مکمل میتواند به ویژه در مناطق بادخیز، کمک موثری به تأمین برق ساختمانها کند. طراحی آیرودینامیکی ساختمانهای بلند نیز میتواند جریان باد را به سمت توربینهای تعبیهشده هدایت کرده و کارایی آنها را بالا ببرد.
انرژی زمینگرمایی (ژئوترمال)
انرژی زمینگرمایی یکی دیگر از منابع پاک است که پتانسیل بالایی برای استفاده در ساختمانها دارد. منظور از زمینگرمایی، حرارت طبیعی موجود در اعماق زمین است که میتوان آن را برای تأمین گرمایش و حتی سرمایش ساختمان به کار گرفت. رایجترین روش بهرهگیری از زمینگرما در بناها، استفاده از پمپ حرارتی زمینگرمایی (Ground Source Heat Pump) است. در این سیستم، لولههایی در عمق زمین (به صورت عمودی یا افقی) قرار داده میشوند که درون آنها سیال در گردش است. زمستانها این سیال، حرارت نسبتاً معتدل زمین را جذب کرده و آن را به داخل ساختمان منتقل میکند تا فضای داخلی گرم شود؛ تابستانها نیز گرمای اضافی ساختمان را به زمین منتقل کرده و محیط داخلی را خنک میکند.

بدین ترتیب، پمپ زمینگرمایی نقش سیستم گرمایش و سرمایش بسیار کارآمد را ایفا میکند. مزیت بزرگ انرژی زمینگرمایی پایداری آن است؛ برخلاف خورشید و باد که متناوب هستند، حرارت زمین تقریباً همیشه در دسترس بوده و بدون وقفه قابل بهرهبرداری است.
همچنین بهرهوری این سیستمها بالاست، به طوری که مصرف برق آنها (برای به گردش درآوردن سیال و کمپرسور) به مراتب کمتر از انرژی حرارتی است که فراهم میکنند. در بسیاری از کشورها، استفاده از پمپهای حرارتی زمینگرمایی در ساختمانهای مسکونی و تجاری رواج یافته و به کمک آن تا ۳۰٪ الی ۶۰٪ کاهش در هزینههای انرژی مرتبط با گرمایش/سرمایش حاصل شده است.
تنها چالش اولیه این سیستم، هزینه نصب چاهها یا لولههای زیرزمینی است که البته با صرفهجویی بلندمدت در هزینههای انرژی جبران میشود. در ایران نیز پتانسیل انرژی زمینگرمایی (به ویژه در مناطق دارای آبگرمهای طبیعی یا آتشفشانی مانند برخی نقاط شمال غرب و شمال شرق کشور) قابل توجه است و میتوان از آن در ساختمانها بهره برد.

انرژی هیدروژنی و پیلهای سوختی
هیدروژن به عنوان یک سوخت پاک و آیندهدار، در بخش ساختمانها نیز در حال ظهور است. هرچند استفاده از هیدروژن در ساختمانهای مسکونی هنوز به صورت عمومی متداول نشده، اما فناوری پیل سوختی هیدروژنی امکان تامین برق و حرارت ساختمان را بدون انتشار آلاینده فراهم میکند. پیلهای سوختی دستگاههایی هستند که طی یک واکنش شیمیایی بین هیدروژن و اکسیژن، برق تولید میکنند و تنها خروجی آنها آب و گرما است.
در نتیجه،
میتوان از برق تولیدی برای تامین نیازهای الکتریکی ساختمان و از حرارت ایجادشده برای گرمایش فضا یا آب استفاده کرد (سیستم CHP مبتنی بر پیل سوختی). برخی ساختمانهای پیشرفته و پروژههای پایلوت در جهان از پیلهای سوختی بهعنوان منبع توان پشتیبان یا حتی اصلی بهره میگیرند. برای مثال، ساختمان مرکزی اپل (اپل پارک) در آمریکا ۱۰۰٪ انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تامین میکند که شامل یک نیروگاه خورشیدی ۱۴ مگاواتی در پشتبام و پیلهای سوختی بیوگاز به ظرفیت ۴ مگاوات است. این پیلهای سوختی بخشی از برق مجموعه را تامین کرده و حتی به صدها ایستگاه شارژ خودروی برقی در محوطه نیز سرویس میدهند.
مثال دیگر،
برنامه Ene-Farm در ژاپن است که طی آن دهها هزار واحد پیل سوختی کوچک در منازل نصب شده تا برق و آبگرم خانوارها از هیدروژن تامین شود. با رشد فناوری الکترولیز (تبدیل برق تجدیدپذیر به هیدروژن) در آینده، ساختمانها میتوانند در زمان مازاد انرژی خورشیدی یا بادی، هیدروژن تولید و ذخیره کنند و در زمان نیاز از آن برای تولید برق و حرارت توسط پیل سوختی استفاده نمایند. این چرخه هیدروژن به عنوان باتری شیمیایی عمل کرده و مشکل متناوب بودن خورشید و باد را برطرف میکند. البته در حال حاضر هزینه تولید و ذخیرهسازی هیدروژن و نیز قیمت پیلهای سوختی بالا است؛ اما انتظار میرود با پیشرفت فناوری و افزایش مقیاس تولید، هیدروژن نقش پررنگتری در تامین انرژی ساختمانهای آینده ایفا کند.

سیستمهای مدیریت هوشمند انرژی
یک بخش اساسی در ادغام موفق منابع انرژی تجدیدپذیر در ساختمانها، سیستم مدیریت هوشمند انرژی است. این سیستمها که اغلب جزئی از سامانه جامع BMS (مدیریت هوشمند ساختمان) هستند، با بهرهگیری از حسگرها، کنترلکنندههای خودکار و الگوریتمهای هوشمند، تولید و مصرف انرژی را بهصورت لحظهای پایش و تنظیم میکنند. در یک ساختمان مدرن که از خورشید، باد یا سایر منابع انرژی پاک بهره میگیرد، مدیریت صحیح زمانبندی و نحوه استفاده از انرژی اهمیت زیادی دارد.
برای مثال،
یک سیستم هوشمند میتواند تشخیص دهد که چه زمانی پنلهای خورشیدی در حال تولید حداکثری برق هستند تا در همان زمان وسایل پرمصرف (مانند سیستم تهویه مطبوع یا شارژ باتری) را فعال کند. یا برعکس، در زمان اوج مصرف ساختمان اما کمبود تولید تجدیدپذیر، برخی تجهیزات غیرضروری را بهطور موقت خاموش یا کممصرف نماید تا تعادل حفظ شود. این مدیریت خودکار، بهرهوری انرژی را افزایش میدهد و از اتلاف جلوگیری میکند. در اولین ساختمان انرژی صفر ایران (واقع در کرج)، علاوه بر استفاده از انرژی خورشیدی و طراحی معماری بهینه، سیستمهای کنترلکننده مدرن به کار گرفته شدهاند تا مصرف انرژی را بهدقت پایش و تنظیم کنند.
همچنین سیستمهای مدیریت انرژی میتوانند بین برق شبکه و منابع تجدیدپذیر سوئیچ کرده یا همزمانی کار آنها را برقرار کنند. برای نمونه، زمانی که تولید پنلهای خورشیدی بیش از نیاز ساختمان است، مازاد آن را به شبکه برق بفروشند یا برای شارژ باتریها هدایت کنند؛ و هنگام کمبود تولید، بهطور خودکار از شبکه برق یا ژنراتور پشتیبان کمک بگیرند. برخی ساختمانهای هوشمند امروزی حتی از فناوریهای اینترنت اشیا (IoT) و هوش مصنوعی بهره میبرند تا بر اساس پیشبینی آبوهوا (مثلاً پیشبینی یک روز آفتابی یا طوفانی)، برنامهریزی بهتری در مدیریت انرژی انجام دهند. نتیجه بهکارگیری چنین سیستمهای هوشمندی، کاهش هزینهها، پایداری بیشتر و آسایش بالاتر ساکنین خواهد بود.


روشهای ذخیرهسازی برق در ساختمان
یکی از چالشهای اصلی در استفاده گسترده از انرژیهای تجدیدپذیر مانند خورشید و باد، متناوب بودن تولید انرژی است؛ یعنی خورشید شبها نمیتابد و شدت باد نیز همواره ثابت نیست. به همین دلیل، وجود زیرساختهای ذخیرهسازی انرژی در ساختمانهای پاک ضروری است تا انرژی تولیدشده در زمانهای مازاد ذخیره شده و در زمانهای نیاز مصرف شود. متداولترین روش ذخیرهسازی برق در ساختمانها، استفاده از باتریهای الکتریکی (مانند باتریهای لیتیوم-یونی) است. این باتریها میتوانند در ساعات روز که پنلهای خورشیدی فعال هستند، شارژ شوند و انرژی را برای مصرف در شب یا زمان ابری ذخیره کنند. سیستمهای باتری خانگی مانند Tesla Powerwall نمونهای شناختهشده در این زمینه هستند.
با این حال،
ظرفیت بالا در باتریها هزینهبر است؛ باتریهایی که حجم زیادی برق ذخیره میکنند بسیار گراناند، هرچند فناوری ساخت آنها به سرعت در حال پیشرفت است و انتظار میرود قیمتشان در آینده کاهش یابد. بهجز باتری، روشهای دیگری نیز برای ذخیره انرژی وجود دارد: برای مثال، ذخیرهسازی حرارتی یکی از آنهاست. در این روش میتوان مازاد برق را صرف گرم کردن مخازن آب (برای تامین آب گرم یا گرمایش محیط در زمان بعد) یا تولید یخ/سرمای نهان (برای سرمایش در ساعات بعد) کرد. این ذخیره حرارت یا برودت، نوعی باتری حرارتی برای ساختمان محسوب میشود. روش دیگر، تبدیل برق به سوخت هیدروژنی است که در بخش قبل اشاره شد؛ بدین ترتیب که با الکترولیز آب، هیدروژن تولید و ذخیره شود و سپس در زمان لازم توسط پیل سوختی دوباره به برق تبدیل گردد.
هرچند این روش فعلاً گران است اما ممکن است در آینده رایجتر شود. نکته مهم دیگر اتصال خودروهای برقی به ساختمان است؛ خودروهای برقی مجهز به باتری میتوانند در زمان اتصال به شارژر خانگی، در نقش یک منبع ذخیره عمل کنند (فناوری V2H یا Vehicle to Home) و حتی برق را در مواقع ضروری به ساختمان بازگردانند. مجموعه این راهکارهای ذخیرهسازی کمک میکند تا نوسانات تولید انرژی تجدیدپذیر مدیریت شده و ساختمان همیشه انرژی مورد نیاز خود را در اختیار داشته باشد.
مزایای ادغام انرژیهای تجدیدپذیر در ساختمانها
ادغام منابع انرژی پاک در ساختمانهای مدرن، مزایای متعددی به همراه دارد که هم از نظر اقتصادی و هم زیستمحیطی و فنی حائز اهمیت هستند:
کاهش هزینههای انرژی:
با تولید بخشی از برق یا حرارت مورد نیاز از خورشید، باد، یا زمینگرما، وابستگی به سوختهای فسیلی و برق شبکه کاهش یافته و قبوض انرژی کمتر میشود. حتی برخی ساختمانهای مجهز به تجدیدپذیر، به سطح انرژی صفر یا نزدیک صفر رسیدهاند که به معنای حذف کامل یا چشمگیر هزینه برق و گاز آنهاست.
حفاظت از محیط زیست:
انرژیهای تجدیدپذیر آلایندگی کمتری دارند. استفاده از این منابع در ساختمان باعث کاهش انتشار گازهای گلخانهای و کمک به بهبود کیفیت هوا در شهرها میشود. این کار یکی از راههای عملی مقابله با تغییرات اقلیمی در بخش ساختمان است.
پایداری و تامین انرژی مطمئن:
یک ساختمان دارای منابع انرژی متنوع (خورشیدی، بادی، ذخیره باتری و …)، در برابر قطعی برق شبکه یا نوسانات قیمت انرژی مقاومتر است. برای نمونه، در صورت قطع برق سراسری، یک ساختمان دارای پنل خورشیدی و باتری میتواند برق ضروری خود را تامین کند و تابآوری بیشتری دارد.
افزایش ارزش ملک و برندینگ:
ساختمانهایی که به فناوریهای انرژی پاک مجهز هستند، به عنوان بناهای مدرن و پایدار شناخته میشوند. این میتواند ارزش ملک را در بازار املاک بالاتر ببرد و وجهه مثبتی برای مالکین و سازندگان ایجاد کند. بسیاری از شرکتها و سازمانها نیز برای ارتقای برند سبز خود، دفاتر یا کارخانجاتشان را به سیستمهای تجدیدپذیر مجهز میکنند تا تعهدشان به مسئولیت اجتماعی و محیط زیست را نشان دهند.
مطابقت با استانداردها و مشوقها:
در سالهای اخیر استانداردهای ساختمانی سختگیرانهتری در زمینه مصرف انرژی وضع شده است. با ادغام تجدیدپذیرها، ساختمانها راحتتر میتوانند با کدهای بهینهسازی مصرف انرژی و استانداردهای سبز مطابقت داشته باشند. همچنین در برخی کشورها و شهرها، مشوقهای مالی (مانند تخفیف عوارض، وام کمبهره یا معافیتهای مالیاتی) برای ساختمانهای خورشیدی یا کممصرف در نظر گرفته شده که بهره گرفتن از آنها سودمند است.
چالشهای پیادهسازی فناوریهای تجدیدپذیر در ساختمان
با وجود مزایای چشمگیر، عملیسازی و ادغام انرژیهای نو در ساختمانها با چالشهایی نیز همراه است که باید مدنظر قرار گیرند:
هزینه اولیه بالا:
نصب پنلهای خورشیدی با ظرفیت مناسب، توربین بادی، حفاری چاه زمینگرمایی یا خرید پیل سوختی، همگی سرمایه اولیه قابل توجهی میطلبند. این هزینه اولیه ممکن است برخی سازندگان یا مالکان را مردد کند. البته باید توجه داشت که در درازمدت صرفهجویی در قبوض انرژی میتواند این سرمایه را جبران کند؛ ضمن اینکه قیمت فناوریهای تجدیدپذیر (خصوصاً پنل خورشیدی و باتری) رو به کاهش است.
فضا و یکپارچگی در طراحی:
برای نصب تجهیزات انرژی پاک به فضای کافی و طراحی مناسب نیاز است. مثلاً پنلهای خورشیدی به سطح قابل توجهی روی بام یا نما نیاز دارند؛ توربین بادی باید در ارتفاع مناسب و دور از موانع نصب شود؛ یا سیستم زمینگرمایی نیازمند محوطهای برای حفاری لولههاست. یکپارچه کردن این عناصر با طراحی معماری (بدون لطمه زدن به زیبایی بنا) از چالشهای مهم است که باید توسط معماران و مهندسین حل شود. خوشبختانه رویکردهایی مانند BIPV دقیقاً برای رفع همین چالش و ترکیب زیبا و نامرئی فناوری با ساختمان ابداع شدهاند.
نگهداری و عمر مفید:
تجهیزات تجدیدپذیر نیز نیاز به نگهداری دارند. گرد و غبار میتواند بازده پنلهای خورشیدی را کاهش دهد و باید تمیز شوند؛ توربینهای بادی دارای قطعات مکانیکی هستند که مستهلک میشوند؛ پیلهای سوختی نیازمند سوخت مداوم (هیدروژن) و سرویس دورهایاند. بنابراین برنامهریزی برای نگهداری منظم و هزینههای آن ضروری است. همچنین عمر مفید این تجهیزات محدود است (مثلاً پنلهای خورشیدی معمولاً ۲۰-۳۰ سال عمر میکنند) و پس از آن نیاز به تعویض یا بهروزرسانی دارند.
منابع متناوب و مدیریت پیچیده:
تامین صد درصد انرژی از منابع تجدیدپذیر در یک ساختمان، کار سادهای نیست؛ زیرا خورشید و باد همواره در دسترس نیستند. این مسأله نیاز به ترکیب منابع مختلف و سامانههای ذخیرهسازی و مدیریت هوشمند دارد که طراحی و پیادهسازی آن پیچیدهتر از ساختمانهای سنتی است. برای دستیابی به تراز انرژی صفر، باید تعادل ظریفی میان تولید و مصرف برقرار شود
و این امر نیازمند مهندسی دقیق و استفاده از تکنولوژیهای کنترلی پیشرفته است. هرگونه ضعف در این بخش میتواند موجب شود ساختمان در برخی مواقع با کمبود انرژی مواجه شود یا برعکس، انرژی مازاد هدر رود.
مسائل فنی و زیرساختی:
اتصال سیستمهای تولید پراکنده (مانند پنل خورشیدی یا توربین بادی ساختمان) به شبکه برق شهری نیازمند تمهیدات فنی و اخذ مجوزهای قانونی است. همچنین در برخی مناطق ممکن است قوانین ساختمانی محدودیتهایی بر نصب تجهیزات روی نما یا ارتفاع ساختمان اعمال کنند. بنابراین، توسعه این فناوریها نیازمند بهروزرسانی آییننامههای ساختمانی و همکاری نهادهای مرتبط (برق، شهرداری و …) است.
نمونههای موفق در ادغام انرژیهای پاک در ساختمانها
برای درک بهتر امکانپذیری و دستاوردهای ترکیب انرژیهای تجدیدپذیر در بناها، در این بخش به چند مطالعه موردی و پروژه موفق در سراسر جهان و ایران اشاره میکنیم:
ساختمان انرژی صفر پژوهشگاه مواد و انرژی (کرج، ایران):
این ساختمان که نخستین بنای انرژی صفر در ایران و سومین در خاورمیانه است، ترکیبی از طراحی معماری سنتی و مدرن را با فناوریهای نوین انرژی پاک بهکار گرفته است. با استفاده گسترده از پنلهای خورشیدی، سیستمهای کنترل هوشمند و بهرهگیری از عناصر بومی نظیر بادگیر و گلخانه، این پروژه توانست به تراز انرژی سالانه صفر (Net Zero) دست یابد؛ یعنی میزان تولید سالانه انرژی آن برابر یا بیشتر از مصرفش است.
طبق گزارشها، مصرف انرژی این ساختمان نسبت به ساختمان مشابه معمولی تا ۹۰٪ کاهش یافته و به حدود ۸۷ کیلوواتساعت بر متر مربع در سال رسیده که این مقدار نیز به طور کامل از خورشید تأمین میشود. موفقیت این پروژه نشان میدهد که حتی در اقلیمهای متنوع ایران نیز میتوان ساختمانهای صفر انرژی با بهرهگیری از خورشید و طراحی هوشمندانه ایجاد کرد.
مرکز تجارت جهانی بحرین (منامه، بحرین):
یکی از برجستهترین نمونههای ادغام توربین بادی در سازه ساختمان، این برج دوقلوی ۵۰ طبقه در بحرین است. طراحان سه توربین بادی بزرگ را روی پلهای هوایی که دو برج را متصل میکنند، نصب کردند. این توربینها در ارتفاع بالا، از بادهای ساحلی بهره گرفته و در مجموع قادرند سالانه مقدار قابل توجهی برق تولید کنند. تخمینها نشان میدهد این توربینها حدود ۱۰–۱۵٪ انرژی مورد نیاز ساختمان را فراهم میکنند
که برای یک آسمانخراش رقم چشمگیری است. مرکز تجارت جهانی بحرین به نمادی از معماری پایدار در منطقه خلیج فارس بدل شده و الهامبخش پروژههای دیگری در جهان برای درهمآمیزی طراحی ساختمان با انرژی بادی بوده است.
اپل پارک (کالیفرنیا، آمریکا):
مقر مرکزی شرکت اپل که در سال ۲۰۱7 افتتاح شد، نمونهای بارز از یک پردیس اداری مدرن با تامین انرژی صددرصد پاک است. این مجموعه عظیم مجهز به پنلهای خورشیدی به ظرفیت ۱۴ مگاوات روی سقف دایرهایشکل خود است که بیشتر نیاز برق را تامین میکند. همچنین از چندین واحد پیل سوختی با سوخت پاک (بیوگاز) مجموعاً به ظرفیت ۴ مگاوات بهره میبرد.
مدیریت هوشمند انرژی در این ساختمان باعث شده علاوه بر خود بنا، بیش از ۱۰۰۰ ایستگاه شارژ خودروی برقی در محوطه نیز از انرژی پاک بهرهمند شوند. اپل پارک با این اقدامات، یکی از بزرگترین ساختمانهای اداری کربنخنثی جهان محسوب میشود و نشان میدهد شرکتهای بزرگ تا چه حد به ادغام انرژیهای تجدیدپذیر در زیرساختهای خود متعهد هستند.
خانههای انرژیپلاس (اروپا و استرالیا):
در نقاط مختلف دنیا پروژههایی موسوم به خانه انرژیپلاس اجرا شدهاند که هدفشان تولید انرژی بیش از مصرف سالانه است. برای مثال، خانهای در استرالیا با ۱۱۴ کیلووات ساعت پنل خورشیدی توانست روزانه ۴۴۱ کیلوواتساعت برق تولید کند و مازاد آن را برای تولید هیدروژن (از طریق الکترولیز) و ذخیره در باتری بهکار گیرد. این خانه نمونهای از آینده احتمالی ساختمانهای مسکونی است که در آنها ترکیب خورشیدی + باتری + هیدروژن، خانوادهها را کاملاً از شبکه برق بینیاز میکند.
در آلمان و کشورهای اسکاندیناوی نیز خانههای انرژیپلاس مشابهی ساخته شده که از عایقبندی بسیار قوی، پنلهای خورشیدی یکپارچه، تهویه بازیافتی و حتی توربین بادی خانگی بهره میبرند. این نمونهها هرچند هنوز به صورت گسترده همهگیر نشدهاند، اما نشانگر مسیر آینده معماری پایدار هستند.
پروژههای فوق تنها گوشهای از تلاشهای جهانی برای حرکت به سمت ساختمانهای سبز و خودکفا در انرژی را نشان میدهند. با پیشرفت فناوری و کاهش هزینهها، انتظار میرود در سالهای آینده تعداد ساختمانهایی که بهصورت ترکیبی از انرژی خورشیدی، بادی، زمینگرمایی و شاید هیدروژنی استفاده میکنند افزایش یابد.
جمعبندی
ادغام انرژیهای تجدیدپذیر در تاسیسات ساختمانها از حالت یک ایده لوکس و خاص، به تدریج در حال تبدیل شدن به یک الزام در صنعت ساختوساز مدرن است. بحران انرژی و محیط زیست ایجاب میکند که ساختمانهای آینده تا حد ممکن خودکفا، پاک و هوشمند باشند. همانطور که دیدیم، فناوریهای خورشیدی (به ویژه BIPV)، بادی، زمینگرمایی و پیل سوختی هیدروژنی ابزارهایی قدرتمند برای تحقق این vision هستند.
هر کدام از این منابع، نقشی در تامین سبد انرژی ساختمان ایفا میکنند و در کنار سیستمهای ذخیرهسازی و مدیریت هوشمند، میتوانند ساختمانی با حداقل نیاز به شبکههای سنتی انرژی ایجاد کنند. البته چالشهایی همچون هزینه اولیه و پیچیدگی فنی وجود دارد، اما روند کاهشی قیمت فناوریهای پاک و افزایش دانش مهندسی در این زمینه، موانع را کمتر از قبل کرده است. علاوه بر صرفهجویی اقتصادی برای ساکنان، مزایای زیستمحیطی چنین ساختمانهایی در مقیاس شهری و جهانی چشمگیر خواهد بود؛ انتشار کمتر آلودگی، کاهش فشار بر شبکههای برق و گاز، و ترویج فرهنگ پایداری.
در نهایت،
ساختمانهای مدرن سبز نه تنها به نفع ساکنان و محیط زیست هستند، بلکه با جذب نگاه مثبت جامعه و بازار، برای سازندگان و سرمایهگذاران نیز جذابیت دارند. ترکیب پنلهای خورشیدی در نما، استفاده از باد و گرمای زمین، هوشمندسازی مصرف و ذخیره انرژی، همگی قطعات پازلی هستند که کنار هم تصویری از آینده معماری را میسازند؛ آیندهای که در آن هر ساختمان یک نیروگاه کوچک پاک و یک عضو مسئول در اکوسیستم شهر خواهد بود. با برنامهریزی صحیح، حمایتهای سیاستگذاران و استقبال مردم، میتوانیم این آینده را زودتر به واقعیت تبدیل کنیم.