راهنمای طلایی انتخاب سیم و کابل ساختمان

راهنمای طلایی انتخاب سیم و کابل ساختمان

الزامات سیم‌کشی برق ساختمان و راهنمای انتخاب سیم و کابل (بر اساس مقررات ملی ایران)

سیم‌کشی استاندارد یکی از مهم‌ترین بخش‌های ایمنی در هر پروژه ساختمانی است. انتخاب صحیح سیم و کابل برای ساختمان‌های مسکونی، تجاری و صنعتی نه‌تنها بر عملکرد تجهیزات الکتریکی تأثیر می‌گذارد، بلکه از بروز خطراتی مثل آتش‌سوزی و برق‌گرفتگی جلوگیری می‌کند. مقررات ملی ساختمان (مبحث سیزدهم) مجموعه‌ای از الزامات و دستورالعمل‌ها را برای طراحی و اجرای تأسیسات برقی تدوین کرده است که رعایت آنها برای مهندسان برق، برقکاران و حتی کاربران خانگی ضروری است.

در این مقاله به زبان ساده اما جامع، الزامات رایج سیم‌کشی برق ساختمان طبق مقررات ملی ایران را بررسی کرده و نکات انتخاب سیم و کابل در پروژه‌های ساختمانی را از صفر تا صد تشریح می‌کنیم. هدف ما ارائه‌ی کامل‌ترین راهنما برای خرید و مقایسه سیم و کابل است تا با مطالعه آن، تمامی پرسش‌های شما پاسخ داده شود و بهترین انتخاب را با رعایت اصول ایمنی و استانداردهای سیم‌کشی داشته باشید.

اهمیت رعایت مقررات در سیم‌کشی ساختمان

رعایت مقررات و استانداردهای سیم‌کشی اهمیت ویژه‌ای در تضمین ایمنی و کارایی تأسیسات برقی دارد. طبق مبحث ۱۳ مقررات ملی ساختمان، نظارت بر اجرای صحیح سیم‌کشی اطمینان حاصل می‌کند که سیستم الکتریکی ساختمان:

  • ایمن باشد (پیشگیری از برق‌گرفتگی و آتش‌سوزی)؛

  • از نظر مصرف انرژی بهینه و پایدار عمل کند؛

  • با تمامی استانداردها و الزامات قانونی مطابقت داشته باشد.

به عبارت دیگر، سیم‌کشی غیراصولی حتی اگر در ظاهر کار کند، می‌تواند خطرات جدی به دنبال داشته باشد و همچنین ممکن است در بازرسی‌های نظام مهندسی تأیید نشود. بنابراین چه شما یک مهندس برق باشید یا مالک ساختمان، آشنایی با مقررات سیم‌کشی و کدهای برق ساختمان برای تضمین ایمنی و دریافت تأییدیه‌ها ضروری است.

انواع سیم و کابل در پروژه‌های ساختمانی

پیش از ورود به جزئیات مقررات، لازم است انواع رایج سیم و کابل مورد استفاده در ساختمان‌ها را بشناسیم. به طور کلی، سیم‌ها و کابل‌های برق ساختمانی از نظر ساختار و کاربرد در چند دسته اصلی قرار می‌گیرند:

  • سیم‌های تک‌رشته (مفتولی):

این سیم‌ها دارای یک هادی تک‌ مفتولی از جنس مس با عایق PVC هستند و بیشتر در سیم‌کشی‌های توکار (داخل لوله) به کار می‌روند. طبق مقررات، سیم‌های تا سطح مقطع ۱۰ میلی‌متر مربع باید از نوع تک‌مفتولی با عایق PVC باشند. این سیم‌ها استحکام مکانیکی بیشتری داشته و اتصال محکم‌تری زیر ترمینال‌ها ایجاد می‌کنند.

  • سیم‌های افشان (چند‌رشته):

دارای چندین رشته نازک مسی به هم تابیده هستند و بسیار انعطاف‌پذیرند. در مقررات ایران استفاده از سیم افشان در سیم‌کشی ساختمان تنها در موارد استثنایی مجاز شناخته شده است، مثلاً زمانی که عبور سیم مفتولی از مسیری دشوار باشد. حتی در این حالت نیز باید سر رشته‌های سیم افشان قلع‌اندود شوند و با ترمینال مناسب کاملاً محکم و یکپارچه اتصال یابند تا از شل شدن رشته‌ها و ایجاد جرقه جلوگیری شود.

شامل چند رشته سیم عایق‌دار هستند که داخل یک غلاف مشترک قرار گرفته‌اند (مانند کابل‌های تخت یا گرد). این کابل‌ها معمولاً در تأسیسات برقی برای انشعابات اصلی، تغذیه تجهیزات بزرگ‌تر یا سیم‌کشی روکار استفاده می‌شوند. نمونه‌هایی از آنها کابل‌های انعطاف‌پذیر NYMHY (کابل افشان)، کابل‌های قدرت زمینی NYY (مفتولی) و کابل‌های NYM (غلاف‌دار سبک) هستند که در محصولات استاندارد ایران نیز تولید می‌شوند. استفاده از کابل‌های غلاف‌دار به‌صورت مستقیم زیر گچ (بدون لوله) در مقررات ایران تنها در موارد بسیار محدود (فاصله کوتاه کمتر از ۱٫۵ متر برای انشعاب به وسایل روشنایی و مانند آن) مجاز است و در سایر موارد اکیداً ممنوع می‌باشد.

  • سیم و کابل‌های ویژه:

مانند سیم‌های تلفن و آیفون (معمولاً نازک‌تر مثلاً ۰٫۶ یا ۰٫۸ میلی‌متر)، کابل‌های آنتن، کابل‌های شبکه، کابل اعلام حریق و غیره. هر کدام از این سیستم‌ها استاندارد خاص خود را دارند (برای مثال سیم تلفن حداقل قطر ۰٫۶ میلی‌متر باید داشته باشد). در این مقاله تمرکز ما بر سیم‌ها و کابل‌های برق‌رسانی فشارضعیف (تأسیسات ۲۳۰ ولت/۴۰۰ ولت) است که در سیم‌کشی برق ساختمان‌های عادی به‌کار می‌روند.

جنس هادی:

 تقریباً تمامی سیم‌ها و کابل‌های ساختمانی استاندارد از مسی ساخته می‌شوند. مس رسانایی الکتریکی بالایی دارد و مقاومت خوبی در برابر خوردگی و حرارت از خود نشان می‌دهد. مقررات ملی نیز تأکید می‌کند هادی سیم‌های مورد استفاده در ساختمان باید مسی باشد. استفاده از هادی آلومینیومی در سیم‌کشی ساختمان طبق مقررات تنها برای کابل‌هایی با سطح مقطع ۲۵ میلی‌متر مربع و بالاتر مجاز است (آن هم معمولاً در کابل‌های اصلی ورودی یا تغذیه تابلوها).

هادی‌های آلومینیومی علی‌رغم قیمت کمتر، رسانایی الکتریکی پایین‌تر و افت بیشتری نسبت به مس دارند و در مقاطع کوچک سریع داغ می‌شوند. علاوه بر این، اتصال آلومینیوم مستلزم رعایت تمهیدات خاص (مثل استفاده از کابلشو و بروشورهای مخصوص ضد اکسیداسیون) است تا از شُل شدن اتصال بر اثر خزش فلز جلوگیری گردد. به همین دلایل در سیم‌کشی داخلی ساختمان‌ها سیم مسی استاندارد اولویت دارد.

سطح مقطع کابل

حداقل سطح مقطع سیم‌ها طبق مقررات ملی

یکی از مهم‌ترین الزامات کدهای برق ساختمان، رعایت حداقل سایز (سطح مقطع) سیم‌ها برای مصارف مختلف است. استفاده از سیم نازک‌تر از حد استاندارد می‌تواند به داغ شدن سیم و آتش‌سوزی منجر شود. مقررات ملی ساختمان (مبحث ۱۳) جدولی از حداقل سطح مقطع هادی‌ها را ارائه داده است که خلاصه آن برای سیم‌های مسی به شرح زیر است:

  • سیم مدارهای روشنایی:

حداقل ۱٫۵ میلی‌متر مربع مسی. این شامل کلیه سیم‌های مربوط به چراغ‌ها، هواکش‌های روشنایی و مدارهای نوری است. به طور معمول در سیم‌کشی ساختمان از سیم ۱٫۵ برای روشنایی استفاده می‌شود و این سایز توان حمل جریان مورد نیاز اغلب لامپ‌ها را دارد.

  • سیم مدارهای پریز (پریزهای برق خانگی و مشابه):

 حداقل ۲٫۵ میلی‌متر مربع مسی. زیرا پریزها ممکن است چندین وسیله برقی را تغذیه کنند و جریان بیشتری نسبت به روشنایی بکشند. بر اساس مقررات نظارتی، تمامی پریزهای برق باید با سیم ۲٫۵ سه‌رشته (شامل فاز، نول و ارت) سیم‌کشی شوند. استفاده از سیم ۱٫۵ برای پریز اکیداً ممنوع است چون تحمل جریان وسائل پرمصرف (مثل سشوار، جاروبرقی و …) را ندارد.

  • سیم مدارهای نیرو (بارهای پرمصرف مستقل):

 معمولاً منظور مدارهایی است که به یک دستگاه پرمصرف اختصاص یافته‌اند (مثل کولر گازی، کولر آبی، آب‌گرم‌کن برقی، اجاق برقی، پمپ‌ها و غیره). مقررات حداقل سطح مقطع ۴ میلی‌متر مربع را برای اینگونه مدارها توصیه می‌کند. به عنوان مثال در یک واحد مسکونی، سیم تغذیه کولر آبی نباید کمتر از ۲٫۵ باشد و بهتر است ۴ باشد، یا سیم کولر گازی حداقل ۴ میلی‌متر مربع انتخاب می‌شود. در عمل هم برای وسایل پرمصرف معمولا از کابل ۴×۳ (فاز، نول، ارت هر کدام ۴mm²) استفاده می‌شود تا خیالتان از بابت داغ نشدن سیم راحت باشد.

  • سیم‌های اصلی و ورودی برق:

 مسیر اصلی برق هر واحد (از کنتور تا تابلوی واحد و از تابلو تا بخش‌های مختلف) باید تحمل کل جریان واحد را داشته باشد. معمولاً حداقل سیم ۴ یا ۶ میلی‌متر مربع برای کابل اصلی واحدهای مسکونی در نظر گرفته می‌شود. طبق مقررات، کابل اصلی انشعاب هر واحد مسکونی سه‌رشته با سطح مقطع حداقل ۶ میلی‌متر مربع مسی است (برای واحدهای با کنتور ۲۵ تا ۳۲ آمپر). در صورتی که کنتور برق ظرفیت بالاتری داشته باشد یا طول مسیر انشعاب زیاد باشد، ممکن است ۱۰ یا ۱۶ میلی‌متر مربع نیز به کار رود. به هر حال، سطح مقطع کابل اصلی نباید کمتر از سیم‌های زیرمجموعه باشد و معمولاً یک یا دو پله بالاتر انتخاب می‌شود.

  • مدارهای جریان ضعیف و کنترلی:

 برای مدارهای تلفن، آیفون، زنگ اخبار، اعلام حریق و … مقررات سطح مقطع‌های کوچکتری (مثلاً ۰٫۵ یا ۰٫۷۵ یا ۱ میلی‌متر مربع) را مجاز می‌داند. این رشته سیم‌ها معمولاً جریان بسیار کمی حمل می‌کنند، اما برای سادگی و استحکام مکانیکی، در عمل برای سیستم اعلام حریق هم از سیم ۱٫۵ استفاده می‌شود. مقررات اشاره می‌کند سیم اعلام حریق اگر فاصله دتکتورها زیاد باشد بهتر است ۲٫۵ باشد. به هر حال، در این مقاله تمرکز ما بیشتر بر سیم‌های برق‌رسانی اصلی است و جزئیات جریان‌ضعیف را به منابع تخصصی واگذار می‌کنیم.

نکته:

 اعداد فوق، حداقل‌های تعیین‌شده توسط کد هستند. در بسیاری موارد عملی، مهندسان بسته به شرایط ممکن است سایز سیم را یک درجه بالاتر هم انتخاب کنند تا عمر مفید بیشتر و افت ولتاژ کمتر تضمین شود. مثلاً هرچند برای روشنایی ۱٫۵ کفایت می‌کند، اما برخی پیمانکاران برای کاهش افت ولتاژ در واحدهای بزرگ از ۲٫۵ برای روشنایی بهره می‌گیرند. مهم آن است که هیچ‌گاه از سایز پایین‌تر از حداقل‌های استاندارد استفاده نکنید.

جریان مجاز سیم‌ها و جدول آمپراژ

ظرفیت جریان‌دهی (آمپراژ) یک سیم یا کابل وابسته به جنس هادی، سطح مقطع آن، نوع عایق و شرایط نصب است. جریان مجاز یعنی بیشترین جریانی که یک سیم می‌تواند به طور دائم عبور دهد بدون اینکه دمایش از حد مجاز بالاتر رود. هرچه سطح مقطع سیم بیشتر باشد، مقاومت الکتریکی آن کمتر و جریان بیشتری را می‌تواند منتقل کند. همچنین نصب سیم در محیط‌های خنک یا در هوای آزاد اجازه می‌دهد حرارتش بهتر دفع شود و آمپراژ بالاتری نسبت به وقتی که در لوله‌ای درون دیوار محبوس است، داشته باشد.

در جدول زیر مقادیر حدودی جریان مجاز پیوسته برای سیم‌های مسی با عایق PVC در شرایط نصب معمولی آمده است (دمای محیط ۳۰°، سیم‌کشی توکار داخل لوله یا زیر گچ). این ارقام از استانداردهای رایج مهندسی استخراج شده‌اند:

سطح مقطع سیم مسی

جریان مجاز تقریبی در لوله توکار (آمپر)

جریان مجاز تقریبی در هوای آزاد (آمپر)

1.5 mm² 15–18 A dede.ir ~20–25 A (در فضای آزاد)
2.5 mm² 20–25 A dede.ir ~28–30 A
4 mm² ~32 A dede.ir ~37–40 A
6 mm² ~40 A ~50 A
10 mm² ~55 A ~70 A
16 mm² ~75 A ~95 A

 

توضیح:

 همان‌طور که دیده می‌شود، یک سیم ۱٫۵ میلی‌متر مربع می‌تواند حدود ۱۵ آمپر را در داخل لوله تحمل کند (مثلاً برای چند لامپ پرمصرف کافی است) اما همان سیم در هوای آزاد تا ۲۰ آمپر را هم عبور می‌دهد. علت این تفاوت، امکان دفع حرارت بهتر در هوای آزاد است. هرچه تعداد سیم‌های داخل یک لوله بیشتر باشد یا سیم‌کشی در فضایی بسته‌تر انجام شود، جریان مجاز کاهش می‌یابد (به دلیل اثر گرمای متقابل و عدم تهویه). به عنوان مثال اگر چندین سیم از یک لوله مشترک عبور کنند یا چند کابل کنار هم در سینی کابل چیده شوند، باید از ضرایب کاهنده برای جریان مجاز استفاده کرد. بنابراین هنگام طراحی تعداد مدارهایی که از یک لوله یا مسیر می‌گذرند، به جداول استاندارد مراجعه کنید یا با مهندس برق مشورت نمایید.

همچنین جریان‌های ذکر شده مربوط به عبور دائم است. مداراتی که به‌صورت موقت جریان می‌کشند (مثلاً موتورهایی که لحظه start جریان بالایی دارند یا تجهیزاتی که به ندرت روشن می‌شوند) را می‌توان با در نظر گرفتن ضریب کاربرد، طراحی کرد. اما در بیشتر کاربردهای ساختمانی (روشنی، پریزها، کولر و غیره) همان جریان‌های پیوسته ملاک انتخاب سیم قرار می‌گیرد.

افت ولتاژ و طول مسیر سیم‌کشی

افت ولتاژ و طول مسیر سیم‌کشی

نکته حائز اهمیت دیگر در انتخاب سیم و کابل، افت ولتاژ (Voltage Drop) در طول سیم است. تمامی هادی‌ها مقداری مقاومت الکتریکی دارند که باعث می‌شود بخشی از ولتاژ منبع در طول مسیر افت کند. اگر سیم نازک باشد یا مسیر طولانی باشد، افت ولتاژ زیاد شده و در انتهای خط، دستگاه‌ها ولتاژ کمتری دریافت می‌کنند که می‌تواند به عملکرد نادرست یا آسیب به آنها منجر شود. طبق مقررات ملی و استاندارد IEC، حداکثر افت ولتاژ مجاز از نقطه تغذیه تا دورترین مصرف‌کننده نباید بیش از حدود ۵٪ باشد.

به طور متعارف

مهندسان افت ولتاژ را در بخش‌های مختلف تقسیم می‌کنند؛ مثلاً از ترانسفورماتور یا کنتور تا تابلوی توزیع ۳٫۵٪ و از تابلو تا آخرین وسیله ۱٫۵٪ که مجموعاً ۵٪ می‌شود. بسیاری از طراحان حتی سخت‌گیرانه‌تر عمل کرده و افت ولتاژ ۳٪ برای کل مدارهای روشنایی و ۵٪ برای مدارهای پریز را توصیه می‌کنند.

برای اطمینان از رعایت افت ولتاژ مجاز، باید طول مسیر و جریان مصرفی را در انتخاب سایز سیم لحاظ کنید. هرچه مسیر طولانی‌تر باشد، مقاومت کل سیم بیشتر و افت ولتاژ بزرگ‌تر خواهد شد. اگر افت ولتاژ بیش از حد مجاز شود، دو راه دارید: یا سطح مقطع سیم را افزایش دهید یا طول مسیر را کوتاه‌تر کنید (جابجایی محل ترانس/تابلو).

در جدول زیر

راهنمای ساده‌ای برای انتخاب سیم بر اساس طول مسیر و جریان داده شده است. این جدول فرض می‌کند حداکثر افت ولتاژ ۳٪ در انتهای مسیر رخ دهد (ولتاژ شبکه ۲۳۰ ولت تکفاز). مقادیر به صورت تقریبی بیان شده‌اند:

جریان مدار (آمپر) طول مسیر ~۲۰ متر طول مسیر ~۳۵ متر طول مسیر ~۶۰ متر
۱۰A (مدار روشنایی) ۱٫۵ mm² مسی ✅ ۲٫۵ mm² مسی ✅ ۴ mm² مسی ✅
۱۶A (مدار پریز/کولر) ۲٫۵ mm² مسی ✅ ۴ mm² مسی ✅ ۶ mm² مسی ✅
۲۵A (بار پرمصرف مستقل) ۴ mm² مسی ✅ ۶ mm² مسی ✅ ۱۰ mm² مسی ✅

در جدول بالا،

برای هر جریان مشخص، کوچک‌ترین سطح مقطعی که می‌تواند آن جریان را تا فاصله معین با افت ولتاژ حدود ۳٪ تحمل کند علامت ✅ خورده است. مثلاً برای یک کولر گازی ۱۶ آمپری، اگر فاصله پنل برق تا کولر حدود ۲۰ متر باشد سیم ۲٫۵ کفایت می‌کند؛ اما اگر این فاصله مثلاً ۴۰ متر باشد بهتر است سیم ۴ انتخاب شود تا افت ولتاژ از حد مجاز فراتر نرود. به طور مشابه، برای یک پمپ ۲۵ آمپری در فاصله ۵۰–۶۰ متری، کابل ۱۰ مناسب‌تر از ۶ است.

شرایط نصب: توکار، روکار، محیط مرطوب و…

مقررات ملی برق برای روش‌های مختلف نصب سیم و کابل، ضوابط ویژه‌ای دارد. انتخاب نوع سیم و نحوه حفاظت مکانیکی آن بستگی به محل عبور سیم‌کشی (توکار یا روکار) و شرایط محیط (خشک، مرطوب، دمای بالا، مجاورت گازهای خورنده و غیره) دارد. در ادامه به برخی نکات مهم اشاره می‌کنیم:

  • سیم‌کشی توکار در لوله:

 رایج‌ترین روش در ساختمان‌های مسکونی و اداری ایران، عبور سیم‌های تک‌رشته مفتولی داخل لوله‌های PVC یا خرطومی زیر گچ است. مقررات تأکید دارد که همه مدارها حتماً سیم ارت را نیز به همراه فاز و نول داخل لوله داشته باشند (سیم‌کشی سه‌سیمه). لوله‌های برق توکار باید غیرقابل اشتعال و مقاوم باشند و در مسیرهای مستقیم و کوتاه اجرا شوند (شیب یا خم تند نداشته باشند تا سیم‌ها آسیب نبینند). قطر و ظرفیت لوله باید متناسب با تعداد و سایز سیم‌های داخلش انتخاب شود؛ ازدحام بیش از حد سیم‌ها در یک لوله باعث گرمای زیاد و دشواری در تعمیر می‌شود.

  • سیم‌کشی روکار:

 در برخی موارد (انبارها، پارکینگ‌ها، فضاهای صنعتی یا زمانی که امکان تخریب دیوار نیست) از سیم‌کشی روکار استفاده می‌شود. طبق مقررات، اگر سیم روکار باشد حتماً باید توسط داکت (کانال پلاستیکی)، لوله‌ی برق روکار یا باکس‌های محافظ پوشانده شود و مطلقاً نباید سیم‌های لخت یا سیم‌های دو رشته موازی با میخ به دیوار کوبیده شوند (این نوع سیم‌کشی غیراستاندارد در قدیم گاه دیده می‌شد، ولی اکنون ممنوع است). برای روکار معمولاً کابل‌های تخت یا گرد با روکش عایقی استفاده می‌شود که در برابر ضربه و نور خورشید مقاوم‌اند. به عنوان مثال برای سیم‌کشی روکار حیاط یا پارکینگ، کابل‌های عایقدار مخصوص استفاده می‌شود و حتی بهتر است کابل‌های زره‌دار (آرموردار) در معرض آسیب مکانیکی به کار روند. همچنین درجه حفاظت (IP) تجهیزات روکار باید مناسب محیط باشد؛ پریزها و کلیدهای فضای باز حداقل باید IP44 و دارای درپوش ضدآب باشند.

  • محیط‌های مرطوب یا ویژه:

 در حمام‌ها، استخرها و محیط‌های بسیار مرطوب، مقررات سخت‌گیرانه‌تری حکم‌فرماست. مثلاً نصب هرگونه کلید و پریز در داخل حمام (Zone 0,1) ممنوع است، مگر انواع ضدآب خاص (IP44 به بالا) که باز هم باید حداقل ۶۰ سانتیمتر از خروجی دوش فاصله بگیرند. چراغ‌های حمام نیز باید ضد‌رطوبت باشند و اتصال زمین تمامی قطعات فلزی (مانند حوله‌خشک‌کن، چارچوب فلزی و…) در حمام از طریق هم‌بندی اضافی انجام شود. سیم‌کشی در آشپزخانه نیز به دلیل وجود رطوبت و حرارت و گاز نیازمند دقت است؛ برای مثال فاصله سیم‌کشی یا کلید/پریزها از لوله‌های گاز حداقل ۱۰ سانتیمتر (توکار) تا ۵۰ سانتیمتر (روکار نزدیک شیر گاز) باید باشد. در فضاهای باز و در زمین، باید از کابل‌های مخصوص زیرزمینی استفاده شود و طبق مقررات کابل در عمق حداقل ۷۰ سانتیمتر خاک با لایه محافظ شن و آجرفرش بالای آن دفن گردد تا آسیب نبیند. همچنین کابل‌های دفن‌شده نباید موازی و نزدیک لوله‌های گاز قرار گیرند (حداقل ۱۰ سانتیمتر فاصله افقی).

  • دمای محیط:

 در مکان‌هایی با دمای بسیار بالا (مثلاً موتورخانه‌ها یا زیر سقف‌های شیروانی داغ) ظرفیت جریان‌دهی سیم کاهش می‌یابد. اگر سیم معمولی PVC که برای ۷۰°C ساخته شده در محیطی با ۴۵° قرار گیرد، فقط حدود ۸۰٪ جریان نامی خود را می‌تواند تحمل کند. در چنین شرایطی یا باید از سیم‌هایی با عایق‌بندی تحمل‌حرارت بالاتر (مثلاً XLPE یا سیلیکونی) استفاده کرد یا سایز سیم را بزرگ‌تر در نظر گرفت که حرارت کمتری تولید کند.

  • انعطاف‌پذیری و لرزش:

 هر جا دستگاهی با لرزش وجود دارد (مثل موتور پمپ یا کمپرسور) که به سیم یا کابل متصل است، از رابط انعطاف‌پذیر استفاده کنید. مقررات ذکر کرده اتصال موتورهای لرزشی به شبکه باید با لوله فلکسیبل (لوله قابل انعطاف فلزی یا غیرفلزی) انجام شود تا لرزش به سیم‌های ثابت منتقل نشود. همچنین در تابلوها و اتصالات تجهیزات، استفاده از سرسیم و وایرشو برای رشته سیم‌ها الزامی است تا اتصال مطمئن و بدون آسیب به سیم برقرار شود.

خلاصه اینکه شرایط نصب (توکار/روکار، دما، رطوبت، مجاورت شیمیایی، وجود لرزش و …)، همگی در انتخاب نوع کابل و مسیر عبورش مؤثرند. خوشبختانه استانداردهای سیم و کابل (استانداردهای ملی ایران و IEC) برای هر شرایطی کابل مناسب تولید کرده‌اند و کافی است شما مشخصات پروژه را بدانید و کابل متناسب را انتخاب کنید. حتماً از مهندس برق پروژه یا کاتالوگ سازندگان کابل برای اطمینان از انتخاب خود کمک بگیرید.

نکات ایمنی و موارد ممنوع طبق مقررات

مبحث ۱۳ مقررات ملی، علاوه بر الزاماتی که باید انجام شوند، صراحتاً مواردی را نیز به عنوان “موارد ممنوع در سیم‌کشی” فهرست کرده است. آگاهی از این موارد به شما کمک می‌کند تا از اشتباهات خطرناک اجتناب کنید:

  • اتصال سیم‌ها با پیچاندن و نوارچسب ممنوع❌:

 هرگز دو سر سیم را مستقیماً به هم نپیچانید و روی آن چسب برق بزنید. این روش غیراستاندارد ممکن است در ابتدا اتصال برقرار کند ولی به مرور زمان بر اثر اکسید شدن یا شل شدن، جرقه و گرما تولید کرده و منجر به آتش‌سوزی شود. مقررات صراحتاً پیچاندن سیم‌ها به دور هم و استفاده از چسب به عنوان عایق را ممنوع کرده است.

 راه‌حل: 

همیشه از ترمینال‌های استاندارد (ترمینال پیچی، سرسیم و ترمینال ریلی، کانکتورهای اصطلاحاً شکلاتی یا WAGO و نظایر آن) برای اتصال دو یا چند سیم استفاده کنید. ترمینال پیچی باید محکم بسته شود و در صورت امکان روی هر سیم افشان سرسیم پرس شود تا تماس مطمئن داشته باشد.

  • استفاده از “سرچپق” قدیمی ممنوع❌:

 منظور از سرچپق، اتصالات قدیمی شبیه چپق یا رابط‌های لوله‌ای شکل قدیمی است که قبلاً در جعبه‌تقسیم‌ها استفاده می‌شد. مقررات این گونه اتصالات منسوخ را نیز ممنوع کرده است. همچنین اتصال مستقیم سیم به کنتاکت تجهیزات (مثل پیچاندن سیم دور پیچ کلید یا پریز) اگر سازنده دستگاه محل اتصال استاندارد (ترمینال پیچی یا فیشی) در نظر گرفته باشد، توصیه نمی‌شود. همیشه سیم را به ترمینال دستگاه وصل کنید و از محکم بودن اتصال اطمینان حاصل نمایید.

  • سیم‌کشی روکار با میخ و بست غیراستاندارد ممنوع❌:

 در گذشته دیده می‌شد که سیم‌های دو رشته روکش‌دار (بند تخت) را با بست میخی به دیوار نصب می‌کردند. مقررات این روش را اکیداً ممنوع کرده مگر در موارد کاملاً خاص در محیط‌های خشک آن‌هم با رعایت شرایط (استفاده از پایه عایق و وسایل مناسب). به طور کلی اگر نیاز به سیم‌کشی روکار دارید، از داکت یا لوله مخصوص روکار استفاده کنید. این نه تنها ایمنی را بالا می‌برد بلکه ظاهر کار را نیز مرتب‌تر می‌کند.

  • عدم محافظت سیم زیر گچ❌:

 گاهاً برخی افراد سیم‌های دارای روکش ضخیم را مستقیماً زیر گچ دیوار دفن می‌کنند (بدون لوله). این کار فقط در فاصله‌های بسیار کوتاه (زیر ۱٫۵ متر) مثلاً برای اتصال چراغ دیواری مجاز است و در سایر موارد خطرناک است. سیم یا کابل اگر زیر گچ آسیب ببیند یا بخاطر عبور جریان گرم شود، تعویض آن مشکل خواهد بود. پس همیشه سیم‌ها را داخل لوله یا داکت عبور دهید تا هم مکانیکی محافظت شوند و هم در آینده امکان تعویض داشته باشند.

  • عدم نصب تجهیزات حفاظتی:

 هر مدار باید حفاظتی متناسب داشته باشد (فیوز یا کلید مینیاتوری مناسب آمپر سیم). طبق مقررات، فیوز روشنایی حداکثر ۱۰ آمپر و فیوز پریزها ۱۶ آمپر انتخاب می‌شود. استفاده از کلید محافظ جان (RCD) با حساسیت ۳۰ میلی‌آمپر برای مدار پریزها و حمام و آشپزخانه الزامی است. هرگز سیم‌کشی را بدون فیوز مناسب رها نکنید و از جامع بودن سیستم ارت مطمئن شوید.

  • عدم جدا کردن نول و ارت در تابلو:

 در تابلوهای برق باید سیم‌های نول روی شینه نول و سیم‌های ارت روی شینه ارت به طور مجزا متصل شوند. پیچیدن همه نول‌ها به هم و چسب زدن (که قبلاً بعضاً دیده می‌شد) ممنوع است. همچنین اتصال زمین (ارت) باید برای تمامی مدارها برقرار باشد و به هیچ وجه بدنه لوله‌های فلزی یا اسکلت ساختمان به عنوان مسیر ارت به تنهایی استفاده نشود (هرچند همه قسمت‌های فلزی باید به سیستم ارت وصل شوند، اما مسیر برگشت ارت حتماً سیم مسی مستقل است).

اینها تنها بخشی از الزامات ایمنی بودند. علاوه بر موارد فوق، توصیه می‌شود همیشه از تجهیزات مرغوب استفاده کنید (مثلاً کلید و پریز با کیفیت که اتصالات محکم دارند، چسب برق درجه یک برای عایق‌کردن در صورت لزوم، جعبه‌تقسیم در همه محل‌های انشعاب و غیره). ایمنی برق شوخی‌بردار نیست؛ یک خطای کوچک ممکن است خسارات جبران‌ناپذیری به بار آورد. پس مقررات را مو به مو اجرا کنید و اگر ابهامی داشتید، با یک متخصص مشورت نمایید.

معرفی برترین برندهای سیم و کابل در بازار ایران

انتخاب سیم و کابل مناسب فقط به دانستن سایز و مشخصات فنی ختم نمی‌شود؛ کیفیت ساخت و برند تولیدکننده نیز بسیار حائز اهمیت است. تجربه نشان داده استفاده از سیم و کابل‌های متفرقه و غیراستاندارد، حتی با مشخصات اسمی مشابه، می‌تواند منجر به مشکلاتی نظیر افت ولتاژ بیش از حد، داغ‌شدن غیرعادی و عمر کوتاه شود. خوشبختانه بسیاری از کارخانجات ایرانی باسابقه در زمینه تولید سیم و کابل، محصولات باکیفیتی مطابق استانداردهای ملی و بین‌المللی عرضه می‌کنند. در ادامه به برخی از بهترین برندهای سیم و کابل ایرانی و ویژگی‌هایشان اشاره می‌کنیم:

  • صنعتی الکتریک خراسان (افشارنژاد):

 قدیمی‌ترین و یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان سیم و کابل در ایران (تأسیس ۱۳۴۵ در مشهد). محصولات این شرکت با نام تجاری افشارنژاد خراسان شامل طیف وسیعی از انواع سیم‌های ساختمانی، کابل‌های افشان و مفتولی، کابل‌های قدرت فشارضعیف، کابل‌های کنترل، کابل‌های خاص (مخابراتی، ضدحریق، خودرویی و …) است. کیفیت بالای تولیدات خراسان باعث شده این برند همواره انتخاب اول مهندسان و پیمانکاران باشد. رعایت استانداردهای بین‌المللی نظیر VDE آلمان در ساخت محصولات، ضمانت عملکرد ایمن و پایدار آنهاست.

  • سیم و کابل کرمان:

از تولیدکنندگان معتبر (تأسیس ۱۳۶۳) که به خاطر تجهیزات مدرن و تنوع محصول، در بسیاری صنایع حضور دارد. کابل‌های مخابراتی، کنترل، ابزار دقیق و نیز انواع سیم‌های ساختمانی با کیفیت بالا توسط این شرکت عرضه می‌شود.

  • سیم و کابل همدان: 

کارخانه‌ای باسابقه (تأسیس ۱۳۶۱) که انواع سیم و کابل را برای بازارهای داخلی و خارجی تولید می‌کند. محصولات همدان از سیم‌های افشان و تلفنی تا کابل‌های افشان سنگین، کابل‌های مقاوم در برابر آتش و کابل‌های صنعتی را شامل می‌شود. این برند نیز دارای گواهینامه‌های ملی و بین‌المللی است و از نظر بسیاری از متخصصان، جزو بهترین‌هاست.

  • سیم و کابل یزد:

 از سال ۱۳۵۹ در یزد فعالیت دارد و سالانه ده‌ها هزار تن انواع سیم و کابل تولید می‌کند. کابل‌های کنترل، ابزار دقیق، کابل‌های مسلح و شیلددار، و انواع سیم و کابل فشارضعیف و متوسط در سبد محصولات یزد قرار دارد. یزد به کیفیت پایدار و تأمین بخش بزرگی از نیاز صنایع کشور شهرت دارد.

  • آرین ابهر:

 شرکت سیم و کابل ابهر (آغاز به کار ۱۳۸۳) طی سالیان اخیر با بهره‌گیری از تکنولوژی مدرن توانسته محصولات بسیار باکیفیتی عرضه کند و حتی در زمینه کابل‌های خاص (مثل کابل توربین بادی، کابل‌های نسوز و ضدحریق) نوآوری داشته باشد. ابهر یکی از رقیبان جدی محصولات خارجی محسوب می‌شود.

  • اعتماد کابل البرز:

 از سال ۱۳۹۲ شروع به کار کرده و با تولید طیف گسترده‌ای از کابل‌های برق و شبکه، جایگاه خود را در بازار پیدا کرده است. این شرکت بر استفاده از مواد اولیه مرغوب و تکنولوژی روز تأکید دارد و محصولاتش را با استانداردهای بین‌المللی عرضه می‌کند.

  • راد افشان سحر:

 تأسیس ۱۳۷۶، که با تولید انواع سیم و کابل مطابق استاندارد و کنترل کیفیت دقیق، محبوبیت زیادی کسب کرده است. محصولات این شرکت با گارانتی عرضه می‌شوند و شبکه گسترده خدمات پس از فروش دارند.

  • سیمکو:

 شرکت سیمکو (تأسیس ۱۳۴۷) از پیشگامان صنعت کابل کشور است و اولین تولید‌کننده کابل‌های فوقانی ولتاژ (۲۰ و ۶۳ کیلوولت) در ایران محسوب می‌شود. نام سیمکو سال‌هاست با کیفیت در عرصه کابل‌های صنعتی گره خورده است.

علاوه بر برندهای فوق، می‌توان از سیمیا، مغان، شبنم، آمل، البرز الکتریک نور، فارس و چندین برند خوشنام دیگر نیز نام برد که همگی محصولات استاندارد و تاییدشده سازمان ملی استاندارد و توانیر را ارائه می‌کنند.

در میان این فهرست، مایل هستیم از سیمین صنعت رسانا نیز یاد کنیم که اگرچه نسبت به غول‌های قدیمی‌تر تازه‌تأسیس‌تر است (شروع فعالیت از سال ۱۴۰۰)، اما با داشتن تاییدیه توانیر و نشان استاندارد ملی ایران در تولید انواع سیم و کابل‌های مسی ساختمانی با کیفیت قابل قبول ظاهر شده است. سیمین صنعت رسانا با برند تجاری “موج” محصولات خود را به بازار عرضه می‌کند و تلاش دارد با بهره‌گیری از فناوری‌های نوین، جایگاه خود را در کنار برندهای برتر کشور تثبیت کند. فضای کارخانه این شرکت در نزدیکی تهران بوده و تمرکز آن فعلاً بر تولید سیم‌های مفتولی و افشان استاندارد برای تأسیسات برقی ساختمان است.

نکته خرید: 

هنگام خرید سیم و کابل، حتماً به نشان استاندارد روی محصول دقت کنید و ترجیحاً از نمایندگی‌ها یا فروشگاه‌های معتبر تهیه نمایید. برندهای معتبر اغلب بر روی روکش سیم، نام یا کد اختصاری خود را همراه با عبارت ISIRI (نشان استاندارد ملی) حک می‌کنند. همچنین به تاریخ تولید محصول توجه کنید؛ عایق کابل‌ها با گذشت زمان طولانی ممکن است خاصیت خود را کمی از دست بدهند. سیم و کابل را در متراژ صحیح تهیه کنید (نه خیلی بیش از نیاز و نه کمتر) و همیشه حدود ۱۰٪ الی ۱۵٪ متراژ اضافی برای پرت‌ها و مسیرهای اضافه در نظر بگیرید.

جمع‌بندی و توصیه‌های پایانی

سیم‌کشی برق ساختمان یک کار تخصصی است که ترکیبی از دانش فنی و رعایت جزئیات ایمنی را می‌طلبد. در این راهنما سعی کردیم تمامی جنبه‌های مهم انتخاب سیم و کابل در پروژه‌های ساختمانی را پوشش دهیم – از الزامات کدهای ملی گرفته تا نکات عملی محاسبه جریان و افت ولتاژ و حتی معرفی برندهای برتر بازار. چند نکته کلیدی که شایسته تأکید دوباره است:

  • اول ایمنی:

 همیشه مقررات ملی و استانداردهای ایمنی را در اولویت قرار دهید. استفاده از سیم با سطح مقطع کافی، نصب صحیح ارت در همه مدارها، به‌کارگیری فیوزهای مناسب و پرهیز از روش‌های غیراستاندارد (مثل اتصال با نوارچسب) اصولی هستند که نباید فدای صرفه‌جویی یا بی‌دقتی شوند.

  • انتخاب علمی سیم و کابل:

 برای تعیین سایز سیم، جریان مدار و طول مسیر را حتماً لحاظ کنید. اگر محاسبات برایتان دشوار است، از جداول راهنما یا مشورت متخصص بهره ببرید. همیشه ترجیح دهید سیم کمی بزرگ‌تر انتخاب شود تا اینکه در مرز تحمل جریان باشد – این کار حاشیه اطمینان ایجاد می‌کند و افت ولتاژ را کاهش می‌دهد.

  • شرایط محیطی را در نظر بگیرید:

 نوع کابل را متناسب با محل نصب انتخاب کنید. کابل مقاوم در برابر رطوبت برای فضاهای باز یا مرطوب، کابل با عایق مقاوم حرارت برای مکان‌های گرم، کابل زره‌دار برای زیر زمین یا محیط‌های صنعتی مکانیکی، لوله یا داکت مناسب برای حفاظت فیزیکی سیم‌ها و … همگی مواردی هستند که کیفیت اجرای پروژه را بالا می‌برند.

  • از برندهای معتبر خرید کنید:

 تجربه نشان داده سیم و کابل‌های تقلبی یا متفرقه ممکن است قطر واقعی مس کمتر از مقدار اعلام‌شده داشته باشند یا جنس عایق نامرغوبی استفاده کنند که به سرعت شکننده می‌شود. پس به منبع خرید خود اعتماد کامل داشته باشید و ترجیحاً سراغ برندهای شناخته‌شده‌ای بروید که ذکر شد. وجود علامت استاندارد ملی و کد رهگیری، خیال شما را بابت اصالت محصول راحت‌تر می‌کند.

  • آینده‌نگری:

 سعی کنید در طراحی سیم‌کشی کمی آینده‌نگر باشید. مثلاً اگر احتمال می‌دهید بعداً وسیله پرمصرف‌تری در جایی نصب شود، از ابتدا سیم آن مدار را یک سایز بالاتر انتخاب کنید. یا در لوله‌ها فضای خالی کافی برای اضافه کردن سیم‌های جدید در آینده در نظر بگیرید. این کارها هزینه چندانی در حال حاضر ندارند ولی در آینده از دوباره‌کاری پرهزینه جلوگیری می‌کنند.

در پایان،

یادآوری می‌کنیم که برق همیشه باید جدی گرفته شود. اگر خودتان دست به کار سیم‌کشی یا تغییرات برقی می‌شوید، ضمن رعایت همه نکات گفته‌شده، حتماً قبل از شروع برق را قطع کنید و در صورت عدم اطمینان از چیزی با یک متخصص مشورت نمایید. امیدواریم این راهنمای جامع توانسته باشد تمامی سؤالات شما را در زمینه انتخاب سیم و کابل برق ساختمان پاسخ دهد. با رعایت این اصول، هم ایمنی ساکنان تضمین می‌شود و هم تجهیزات برقی با بازده و عمر بیشتری کار خواهند کرد. ساختمانی ایمن و پرنور برای شما آرزومندیم!

اشتراک گذاری